Bütün Ölümler Bana, by zabillas Subscribe to rss feed for zabillas

Bırak Eşyalarımı..
Ellerimi Bırak..
Beni Sensiz Bırakma..
Ä°syan Ettirme Beni..
Küfür Ettirme Gecene Gündüzüne..
Bırak İplikleri..
Sökükleri ...
Karanlıkları Bana Bırak..
Sıcak Sohbetlerimizi, Usulca Sokuluşlarımı
Bırak
Al Yanına Giderken Sevdanı
Ve Bana Hüzünle Kalsın Ardından
Haykırışlarım..

Bulanık Karanlıklara Mahkumum Doğduğundan
Beri..
Hapsedilmiş ,Müebbet Yemişim 23 Yıldır..
Hürriyet Aramıyorum, Çıkar Sensin..
Umut Sensin..
Ve Umutsuzluk..

Deli Gibi Haykırdım, Sesimi Duyan Olmadı..
Tut Elimden Çıkar Beni Bu Demirlerin Arasından..
Ne Var Ne Yok Yaşat Bana, Hadi Durma!
Zaman Geçiyor Bütün Hızıyla..
Aklıma Geldiğini Düşünüyorsun..
Hakim Olduğunu..
Ve Ceza..

Sokak Ortasında Vurulmuş Bir Serseriyim Ben..
Haykırışım Ölüme..
Yaşayışım Mezarıma Gelişine..
Ve Bir Çarşamba Akşamı Ben Sana Şiirler
Yazıyorum Hisset Diye..
Duymuyorsun..

Gidiyorum Zebanilerimle Yaşlanmaya..
Meleklerin Sana Kalsın..
Bütün Ölümler Bana..
Posted: 2006-02-07 21:53:44 UTC

This poem has no votes yet. To vote, you must be logged in.
To leave comments, you must be logged in.