01.01.2006/02.29
Bayat bir bardak su,
Kıpırtısız,
TaÅlaÅmıŠsanki bütün zamanları,
KurumuŠgözleri,
Ve kapalı,
GerçeÄe de,
Yalana da..
Sözleri sözse sonsuz duvarlar gibi,
Aklımda dolaÅanlar balyoz,
Damla damla dökülen ellerimden,
Deprem,
Kuralları kuÅ tüÄüdür o zaman..
Bakar peÅisıra gözlerim,
Kumtanelerinin ardından,
TutsaklıÄı içimdeki ölümün,
Bitmeye yüz tutar gün be gün,
Kim dedi acıdır diye,
Keskindir diye,
En ılık meltemdir belki..
Bilin ki öÄrendim ben,
Vardır içimi bilenler,
GülümseyiÅleri çıkartıp asmıÅken,
Bulutlara,
Ve bırakmıÅken kendini,
Uçurumlardan,
Bilin ki vardır,
Tutup dünyayı ters çevirenler..
Sen,
Masmavi bir ıÅık,
Dolan tane tane tüm hücrelere,
Ve tutan bütün ellerimi..
Kafiyeleri giydirip dakikalara,
SonsuzluÄu ören,
Gözlerinle boyanmıŠbir yorgan gibi,
Ãrten üstümüze,
Sen..
Ve ben..
Acıyı ve ölümü terk edip,
Gözlerinin rengine bürünen,
Uzanıp her gece gökyüzüne,
Sen gör diye,
Yıldızlar ekleyen,
Ben..
Sen ve Ben,
Rüya mıyız..
|